Met bijzonder grote dank aan Fre

, een foto van de kilometervreter.
Gisteren heb ik trouwens aan den lijve ondervonden wat het grote nadeel van een variomaat is. Dat ding (de riem) gaat slippen als hij nat word. Hij blijft wel rijden maar de slip is duidelijk voelbaar. Kost veel trekvermogen. Ik woon dicht bij een rivier en de daarbij gelegen natuurpaden lopen af en toe onderwater. Deze keer zo'n 20 tot 30 cm op de verharde paden. De onverharde paden dichter naar de rivier toe zijn nogal zwaar nu en staan, met uitschieters tot meer dan twee meter blank. Dit omdat naast die kronkel paadjes vrij diepe geulen liggen die je totaal niet ziet. Dit alles is een bos/moeras/overstromings gebied. 1 onverhard paadje wat ik vrij goed ken ben ik opgereden en ik na twee meter ging ik al tot iets over de ingebouwde koplamp (zadelhoogte zo'n beetje) het water in

. Was gelukkig slechts een kuil in het pad maar toch. Mijn sokken waren aardig nat. Het ding ding begon ook wat te pruttelen maar bleef wel lopen. Een vochtig electronisch gedeelte is ook niet alles. Bovendien zuigt die geforceerde luchtkoeling wonderbaarlijk veel water naar binnen. Ik had dus even waterkoeling gisteren

. Ondertussen had ik wel de smaak te pakken maar door een omgevallen boom zo'm 20m verder moest ik toch terug

, weer door die kuil natuurlijk. Ging gelukkig allemaal goed. Nog een tijdje wezen spetteren over de verharde paadjes en thuis eens gekeken hoe de luchfilter eruit zag. Nou, dat snorkelgebeuren in dat luchtfilterhuis werkt best
